Historische Lietzenburg Paviljoenen
Op het Oostzee-eiland Hiddensee wordt er flinke progressie gemaakt met de renovatiewerkzaamheden op het landgoed Lietzenburg dankzij Osmo Landhuisverf.
Op het Oostzee-eiland Hiddensee is een van de meest opvallende en bekende gebouwen gevestigd: de Lietzenburg, gebouwd door Oskar Kruse tussen 1904 en 1905. Nadat hij rijk was geworden met een houtwerf in Berlijn, besloot Kruse de rest van zijn leven te wijden aan de schilderkunst en trok hij zich terug uit het bedrijfsleven. Tijdens verschillende studiereizen bezocht hij het eiland Hiddensee en werd verliefd op de ongerepte natuur en het prachtige landschap. Zonder twijfel verhuisde hij de gezinswoning naar het eiland. Lietzenburg zou zich moeten vestigen als kunstenaarskolonie. Na de dood van Oskar erfden zijn broer Max en zijn vrouw Käthe het huis en tot in de jaren 1940 runden zij er het hotel Pension Lietzenburg.
In 1949 nam de universiteit van Greifswald het landgoed over en exploiteerde het tot 1989 als kuuroord. Na de hereniging van Duitsland werd de akte van het landgoed overgedragen aan Max Kruse, de jongste zoon van Max en Käthe Kruse. Hij had echter niets aan het huis en verkocht het. Vele jaren bleef het landgoed verlaten totdat het aan het begin van de 21e eeuw in handen kwam van Angelika en Claus Beneking. Inmiddels is het landgoed grondig gerenoveerd en wordt het gebruikt als hun privéwoning.
Op het landgoed Lietzenburg staan zes historische houten paviljoens. Drie van de paviljoens zijn ongeveer 100 jaar oud; Max en Käthe Kruse bouwden ze begin jaren twintig om te voldoen aan de toenemende vraag naar accommodatie. Mogelijk vond Käthe inspiratie in de in Ticino gevestigde kunstenaarskolonie Monte Verità. Vanaf 1904 woonde en schilderde zij daar met haar twee dochters aanvankelijk in een van de zogenaamde "licht-en-luchtpaviljoens", zoals het Casa Selma, die deel uitmaken van het "dicht bij de natuur"-concept van de kunstenaarskolonie. Later woonde ze tot 1909 in de Roccolo-toren op het terrein van de kolonie. Zo creëren de drie Kurse-paviljoens een interessante verbinding tussen Lietzenburg en Monte Verità, en brachten Max en Käthe Kruse op hun beurt het landgoed een beetje dichter bij Oskars oorspronkelijke visie voor Lietzenburg.
De andere drie werden in de jaren 50 en 60 door de universiteit van Greifswald gebouwd om te voorzien in de accommodatie- en cateringbehoeften van medewerkers en gasten. Nadat de paviljoens vele jaren van regen en weer te verduren hadden gekregen, werd in de herfst van 2019 begonnen met het Lietzenburg-paviljoenproject.
Eerst werd de schade aan de daken en funderingen door weersinvloeden weggewerkt. Daarna was het tijd om de gebleekte houten gevelbekleding en deuren en ramen te verzorgen - hier kwam Osmo in beeld. Dankzij de veilige ingrediënten - op basis van natuurlijke oliën en wassen - en de langdurige bescherming tegen UV-straling en vocht, bleek Osmo Landhuisverf de optimale coating voor renovaties. De kozijnen en deuren werden gecoat in 2708 Kiezelgrijs; de paviljoenbekleding in 2308 Scandinavisch Rood. Voor de andere historische paviljoens kon een "zeeblauwgroen-grijze" kleur worden gevonden op monsters van de oorspronkelijke bekleding. Aangezien Landhuisverf kleuren met elkaar kunnen worden gemengd en de houtcoating ook verkrijgbaar is in bijna alle RAL- en NCS-kleuren, kon een aangepaste kleur worden geproduceerd die overeenkwam met de kleur van de oorspronkelijke gevelbekleding.
Nu blinken de eerste twee van de drie Kruse-paviljoens weer als nieuw en zijn ze optimaal beschermd tegen klimaatinvloeden. Volgend jaar gaan de verbouwingen verder en zullen de werkzaamheden aan de drie, modernere paviljoens al beginnen - hoe de paviljoens gebruikt gaan worden is nog niet bekend.
